“SONETY OJCOWSKIE” JÓZEFA CYRY

 Szanowni Państwo!

PIESKOWA SKAŁA W „SONETACH OJCOWSKICH” JÓZEFA CYRY

„Sonety Ojcowskie” pięknie przemawiają uczuciem głębokiej wiary, patriotyzmu, przeszłości historycznej i

 ojczystej ziemi. Ich autorem jest Józef Cyra (1909-1998). Urodził się w Przybysławicach koło Ojcowa. 

Tam uczęszczał do szkoły powszechnej. Jako samouk ukończył sześć klas gimnazjalnych a potem Szkołę

 Rolniczą w Trzyciążu i Uniwersytet Ludowy w Dalkach pod Gnieznem. Pracował jako instruktor

 przysposobienia rolniczego w Kielcach i Wilnie. Publikował artykuły, wiersze i opowiadania. W 1937 wydano

 tomik jego wierszy „Sonety ojcowskie”, który doczekał się wznowienia w 1992 roku. Podczas wojny był

 żołnierzem Armii Krajowej w Okręgu Krakowskim. Jego brat i dwóch bratanków zginęło w KL Auschwitz. 

Za działalność konspiracyjną odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami. 

Józef Cyra zmarł 15 grudnia 1998 roku i został pochowany na cmentarzu w Olkuszu. 

A my przeczytajmy jeden z jego wierszy z tomiku „Sonety Ojcowskie”.

PIESKOWA SKAŁA

Noc. W toni zwierciadlanej wody księżyc blady,

Miliony gwiazd i drzewa kąpią swe odbicie,

Dokoła cisza wielka, tylko świerszcze w życie

Głośno cykają i nadszedł poeta młody.

Stary zamek jak gniazdo orłów niezdobyte

Na skale niedostępnej wzbił się pod niebiosy,

Wieżycami bódł błękit, a przeszłości głosy

Wychodziły z ich szczytów w postaci mgły skryte.

Poeta stanął, myślał i wodził oczyma

Po srebrnej fali wody, drzewinie milczącej,

Podniósł na wieże zamku, zatrzymał na niebie.

I stał w bezruchu. W sercu nic złotą snuć wszczyna,

Którą przeszłość z przyszłością powiąże dla brzmiącej

lutni swej, o natchnienie, Boże, prosił Ciebie.

Józef Cyra