JESIEŃ - PEŁNA NOSTALGII I MELANCHOLII
W WIERSZU JACKA KRUPY
Jesień
Deszcz co pereł kroplami wędruje po twarzy,
serca przemoczy na wylot nim ulewa minie.
Dusze ukryje cicho w smolistym bursztynie.
potem obmyje raz jeszcze cieniste witraże.
Melancholia jak mgławica nad górami błyśnie,
aby w odbiciach luster poszukać wytchnienia.
Zaklęta w przepowiedniach odyseja wichrów,
nie da zginąć na niebie zasłuchanym myślom.
Na policzkach jesień naszkicuje słowa białe,
litania mgieł drzewa otuli srebrnymi włosami.
Nawet gdy ziarnista rosa zostanie na gałęziach.
Niebo z ziemią połączy wzorzysty aksamit,
i oczu przenikliwość jak oznaka szczęścia.
Nadzieję i rude liście sen otoczy kryształem.
Autor: Jacek Krupa
